بررسی ماهیت اعتقادی، اجتماعی و فرهنگی «صابئین»

بررسی ماهیت اعتقادی، اجتماعی و فرهنگی «صابئین» با نگرشی به منابع دسته اول تاریخ اجتماعی

تحقیقی از «محمدساجد هاشمی» برای درس مطالعات اجتماعی در فرهنگ اسلامی

مقدمه

با نگاهی اجمالی به فهرست ادیان و مذاهب موجود در تاریخ، می­توان نام «صابئین» را به عنوان یکی از ادیان مطرح در برهه­های مختلف زمانی یافت. تحقیق پیرامون ماهیت اعتقادی، فرهنگی و اجتماعی این قوم از آن جهت اهمیت دارد که تعبیرهای متفاوت و گاه متناقضی در تاریخ از آن­ها شده است. به شکلی که نمی­توان تشخیص داد که همه این تعابیر درباره یک قوم و مذهب است یا اینکه «صابئین» نوعی مشترک لفظی است و اقوام گوناگونی این نام را برای خود برگزیده­اند. و اگر چنین است، آیا میان این اقوام ارتباط و علقه­ای بوده است، یا خیر. این­ها همگی مسائلی هستند که ما را بر آن داشت تا با مراجعه به متون دسته اول تاریخی در پی حل آن بکوشیم.

 

انسان شناسی سیاسی

تحقیقی از «محمدساجد هاشمی» برای درس انسان شناسی فرهنگی

مقدمه

انسان شناسی سیاسی یکی از شاخه های دانش انسان شناسی فرهنگی به شمار می رود . کتابهای زیادی در این زمینه نوشته شده است و برخی از مردمشناسان به اظهار نظر راجع به این حوزه از دانش کرده اند و برخی نیز در آن تخصص یافته اند . این تحقیق در پی آنست تا شناختی کلی راجع به انسان شناسی سیاسی ، تاریخچه این رشته ، اهداف و موضوعات اصلی آن ارائه دهد .  

طریقه آسان حفظ کردن جدول تناوبی عناصر

خلاصه کتاب تعریف ها و مفهوم فرهنگ

خلاصة کتاب «تعریف­ها و مفهوم فرهنگ»

«محمّدساجد هاشمی»

بخش اوّل: واژة فرهنگ در زبان و ادب فارسی

مؤلف در این بخش به ذکر نمونه­هایی از کاربرد واژه فرهنگ در متن­های پهلوی، در واژه­نامه­ها، و در نثر و شعر کهن فارسی، می­پردازد. این بخش ابتدا درآمدی دارد که ذکر برخی از نکات مندرج در آن خالی از لطف نیست.

واژة فرهنگ، گمان می­رود از پیشوند «فر» به معنای پیش، و ریشة باستانی ثنگ، به معنای کشیدن باشد. از این ریشه است واژه­های فارسی «هنگ» به معنای قصد و آهنگ، «هنجیدن» و «هیختن» و «انجیدن» به معنای بیرون کشیدن و برآوردن. از همین ریشه، با افزودن «فرـ»، «فرهختن»، «فرهیختن»، و «فرهنجیدن» را داریم به معنای تربیت کردن، ادب آموختن و تأدیب کردن. (صص32-25)

نگرش ژاپنی و خاورمیانه ای به «کار»

اعتدال و میانه روی در نهج البلاغه

اعتدال و میانه­روی در نهج­البلاغه

تحقیقی از «محمدساجد هاشمی» برای درس متون روایی

مقدمه

«عدالت علوی از اعتدال علوی نشأت می­گیرد»

حجت الاسلام و المسلمین دکتر حسن روحانی، ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران

با اندک نظر و تأملی در سیره عملی امیرالمؤمنین علی –علیه السلام- به واقع می­توان گفت، که ایشان تجلی و تجسم عینی اعتدال و عدالت راستین بوده و راه و رسم و روش و منش آن حضرت در طول حیات پر برکتشان، گویای راستین این مدعاست. به گونه­ای که عدالت­خواهی و اعتدال­طلبی در جای­جای کلمات و فرمایشات گهربار آن حضرت موج می­زند و چون ستاره­ای پرفروغ اهل طریقت را هدایت و رهبری می­کند.

اخلاق در رسانه

اخلاق در رسانه
دل نوشته ای از روح الله رجایی

 

نگران کرامت و شان مردم شده ایم.درست هم هست.حق و شان مردم این نیست،هر چند واقعیت بخشی از جامعه همین باشد.تیتر یک روزنامه و سایت مان را اختصاص به صف های طویل مردم برای دریافت سبد کالای حمایتی می دهیم.خیلی هم خوب است.اصلا چنین نگرانی هایی باید دغدغه رسانه باشد.

اما وقت انتخاب عکس و اننتشار مطلب به چه فکر می کرده ایم؟ به کرامت انسان ها یا اینکه چطور یک انتقاد تند و تیز تر از دولت داشته باشیم؟ احتمالا همین دومی بوده،که اگر نبود،دست کم عکس ها را کمی دستکاری می کردیم تا چهره مردم دیده نشود.خانمی که روی زمین افتاده یا مردی که دستش دارز است،در ردیف همان آدم هایی هستند که مدعی صیانت از کرامت شان هستیم.

آنها حتما محتاج همین 4 قلم کالا بوده اند که توی برف و سرما صف ایستاده اند آن طور به آب و آتش زده اند.اما آیا راضی اند که تصویر شان این طور گسترده منتشر شود؟
دارم فکر می کنم به خانواده یکی از این آدم ها،اگر همسرش،فرزندش،دامادش،عروسش یا دوستان و بستگانش این عکس ها را در سایت یا یا روزنامه ما ببیند.

وقتی سردبیر مجله ای هفنتگی بودم،گزارشی منتشر کردیم از به اصطلاح «شپش بازار» های تهران.آنهایی که بساط می کنند و بی ارزش ترین وسیله ها را می فروشند؛یک ساعت مچی بدون بند، ریش تراش 30 ساله،دسته آتاری و اینجور خرت و پرت ها.عکاس مجله عکس های خوبی گرفته بود و البته مخفیانه.گزارش خواندنی بود و با آن عکس ها بهتر هم شد.دو روز بعد پیرمرد تکیده ای به دفتر مجله آمد.

یکی از همان فروشنده هایی بود که عکسش را چاپ کرده بودیم.روبروی من نشست،مجله را روی میز گذاشت و زد زیر گربه.گفت :«به خدا قسم دو عروسم فکر می کنند من در یک شرکت کار می کنم.دیروز نوه ام مجله شما را دیده و به همه نشان داده..آبرو برایم نگذاشته اید.» بعد هم صورت خیس اشکش را پاک کرد و گفت:«حلال تان نمی کنم»

ما بی هیچ سوء نیتی عکسش را چاپ کرده بودیم و نمی دانم او حلالم کرده است یا نه،اما در همه این سال ها هر وقت قرار بوده عکسی را منتشر کنم،همه حواسم را جمع کرده ام.یاد گرفته ام در کنار سوژه حواسم به «ملت» هم باشد...

اگر موقع انتشار عکس عمدا آنها را دستکاری نکرده ایم که نکند اثر و ضربش کم شود که حساب مان با کرام الکاتبین است.اگر هم چنین نیتی نداشته ایم،باید حواس را بیشتر جمع کنیم.سنگینی بغض این آدم ها،تقریبا غیر قابل تحمل است. خواستم این خاطره تلخ را بهانه ای کنم برای یادآوری «اخلاق در رسانه». خواستم این خاطره تلخ را بهانه ای کنم برای یادآوری «اخلاق در رسانه»،همین!

روح الله رجائی

 

هنر و معرفت نزد افلوطین

مقاله سوم

خلاصه مقاله «هنر و معرفت نزد افلوطین»

نویسندگان: یحیی بوذری نژاد، علیرضا غفاری، سعید بینای مطلق

تلخیص: محمدساجد هاشمی

 

افلوطین (274-203م) در سه رساله از «نه گانه» خود به طور مستقل به موضوع هنر و معرفت پرداخته است. از نظر او هنر و معرفت یکی است، و هنرمند کسی است که برای نگریستن به زیبایی معقول خود را از طریق دور ساختن از پلیدی­ها زیبا می­سازد. همچنین از نظر او خلق زیبایی توسط هنرمند، از طریق نظاره زیبایی صورت می­گیرد. بنابراین رهبر همه تولیدات، معرفت خواهد بود. درنتیجه زیبایی شناسی همان معرفت شناسی و هستی شناسی است.

هنر دینی در آراء بورکهارت

مقاله دوم

خلاصه مقاله «هنر دینی در آراء بورکهارت»

نویسنده: مجتبی مطهری الهامی

تلخیص: محمدساجد هاشمی

 

بورکهارت (1984-1908) فردی مسلمان و سنت­گرا است که نظریاتی خاص درباره هنر دینی دارد. از نظر او هنر دینی معطوف به زیبایی­های دینی است و القای معنویت می­کند. همچنین او معتقد است که هنری دینی است که نه تنها موضوع و محتوایش بلکه صورت و قالبش نیز دینی و الهام گرفته از سنت باشد.

هنر دینی

مقاله اول

خلاصه مقاله «جایگاه صورت در هنر دینی»

-        نویسنده: سعید بینای مطلق

-        تلخیص: محمدساجد هاشمی

 

 

از نظر بورکهارت، هنر اساساً «صورت» است. این امر به طور خاص در مورد هنر دینی مصداق دارد، چراکه در هنر دینی نه تنها معنا و موضوع هنر بلکه صورت آن نیز شکلی دینی به خود می گیرد. در این مقاله به دو مسأله پرداخته شده است: «جایگاه صورت در هنر دینی» و «بحران صورت در هنر دینی معاصر ایران».