آموزش فیلمنامه نویسی- درس سوم

شخصیت پردازی

 

·         یک داستان دراماتیک داستانی است درباره آدم ها؛ درباره کنش ها و واکنش های آنها

·         وقتی در فیلمنامه نوشتن، درباره شخصیت ها فکر می کنید نباید در گذشته آنها غرق شوید. (چراکه این قاتل تعلیق در فیلم است)

·         در توصیف یک شخصیت به جای پرداختن کلیشه ای و خسته کننده به بیوگرافی و گذشته آنها می توانید چیزهایی از شخصیت درونی آنها را با توجه به نیاز قصه به داستان اضافه کنید. (چیزهایی مثل: قدرت یا ضعف؛ ساده لوحی یا هوشمندی؛ و...)

·         وقتی می خواهید شخصیت های داستان خود را خلق کنید، بهتر است ابتدا به این چهار سؤال فکر کنید:

o        آنها چندسال دارند؟

o        برای امرار معاش چه می کنند؟ (شغلشان چیست)

o        روابط احساسی و میان فردی شان چگونه است و چه کیفیتی دارد؟

o        وضعیت مالی و اقتصادی شان چگونه است؟

·         نکته: باید این شخصیت ها به گونه ای خلق شوند که واکنش آنها در مواجهه با موانع و کشمکش ها نشان دهنده و بیانگر شخصیت درونی آنها باشد.

·         نکته: اگر نویسنده فیلمنامه شخصیتی را به گونه ای خلق کرد ولی در مواجهه با موانع و کشمکش ها واکنش او را برخلاف شخصیت از پیش تعریف شده اش در فیلم ترسیم کند، به پیچیدگی شخصیت آن کاراکتر و جذاب شدن فیلم کمک کرده است.

·         نکته: وقت زیادی را صرف توصیف و تشریح شخصیت های داستان خود نکنید. زیرا نود درصد شخصیت درونی کاراکترها در جریان بازی بازیگران شکل می گیرد.

·         نکته: اگر در ذهنتان طرحی برای خلق یک کاراکتر ندارید، می توانید شکل داستانی شخصیت خود را تصویر کنید.

·         نکته: برای اینکه شخصیت های داستان شما در جریان بازی رفتاری باورپذیر داشته باشند، دائما در جریان نوشتن داستان خود را جای آن شخصیت بگذارید و از خود بپرسید که اگر من در آن موقعیت قرار داشتم چه می کردم؟